پارکت در کنار سنگ و سرامیک، از رایج‌ترین کف‌پوش‌های خانه ما ایرانی‌ها است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید زادگاه این کف‌پوش کشورهای آلمان و سوئیس است و عده‌ای از مهندسان آلمانی و سوئیسی در سال ۱۳۳۹، پارکت را به ایران وارد کردند…

در همان سال‌ها، به تعدادی از کارگران سنگ‌کار ایرانی، چگونگی نصب آن آموخته شد. پارکت ابتدا به برخی از ساختمان‌های بزرگ کشوری بعد به خانه‌های اشرافی و کم‌کم به خانه مردم عادی ایران راه یافت. موزه سعدآباد، کاخ مرمر، کاخ گلستان، شرکت نفت آبادان و هتل رامسر، اولین مکان‌هایی بودند که برای پوشش کفشان از پارکت استفاده شد. بد نیست بدانید که قدمت پارکت‌های موزه سعدآباد به ۵۰ سال پیش، یعنی یک سال پس از ورود پارکت به ایران برمی‌گردد!

اولین پارکت‌هایی که به ایران وارد شدند، ۲سانتی‌متر عرض ، ۱۰ سانتی‌متر طول و ۱ سانتی‌متر ارتفاع داشتند اما امروزه با عرض ۵ سانتی‌متر، طول ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۲ سانتی‌متر در بازار ایران وجود دارند. البته پارکت‌هایی با ابعاد بزرگ‌تر، بیشتر برای سالن‌های آمفی تئاتر، بسکتبال یا والیبال استفاده می‌شوند و پارکت‌هایی با ابعاد کوچک‌تر برای منزل‌های مسکونی. ناگفته نماند استفاده از پارکت‌هایی با ابعاد بزرگ در منازل مسکونی، به دلیل زیبایی بیشتر کار، این روزها رواج پیدا کرده است و ناخودآگاه از الگوهای غربی تقلید می‌کنیم چون این روزها بیشتر خانه‌های اروپایی با پارکت‌های بزرگ‌تر فرش می‌شوند. مهندسان طراحی داخلی معتقدند پارکت‌هایی با ابعاد بزرگ‌تر، خانه‌ها را بزرگ‌تر و دلبازتر نشان می‌دهد.

روش نصب پارکت

اگر قصد استفاده از کف‌پوش پارکت را دارید، بهتر است بدانید که برای این کار باید تمام لوازم خانه را جمع و جور کنید و روی آنها را با نایلون بپوشانید. چون پارکت کردن،‌ کمی ریخت و پاش دارد و ممکن است باعث گرد و خاک گرفتن وسایلتان بشود. پارکت کردن یک خانه ۱۰۰ متری، حدود ۴ روز زمان می‌برد. برای این کار، نصاب، ابتدا یک لایه چسب شیمیایی روی سطح زمین می‌ریزد و تکه چوب‌های خام را روی آن می‌چسباند. بعد با دستگاه ساب، طی ۳ مرحله، چوب‌ها را صیقل می‌دهد که این کار باعث پخش شدن گرده‌های چوب در فضا می‌شود. بعد از ساب زدن، یک دست نیم پلی‌استر که مانند عسل، ضخیم و عسلی رنگ است، روی چوب‌ها مالیده می‌شود. این کار برای از بین نرفتن چوب‌ها در اثر پا خوردن انجام می‌شود. بعد از نیم‌ پلی‌استر اول، کار بتونه‌کاری صورت می‌گیرد تا درزی بین چوب‌ها باز نماند. دوباره یک ساب نرم روی چوب‌ها می‌زنند تا تمیز شوند و در نهایت،‌ نیم پلی‌استر نهایی را روی چوب‌ها می‌مالند تا چوب‌ها رنگ و لعاب و براقی خاصی پیدا کنند. در آخر کار هم اگر فاصله‌ای بین پارکت‌ها تا دیوار باقی بماند، نصاب برای زیبایی کار، این حاشیه‌های خالی را با قرنیزهای ۷ سانتی‌متری که از جنس خود چوب پارکت است، می‌پوشاند و کارش را با تمیز کردن پارکت‌ها به شما تحویل می‌دهد. راستی، خیالتان از بابت بوی نیم‌ پلی‌استر یا همان لاک روی پارکت‌ها هم راحت باشد. چون اگر فقط یک روز در و پنجره‌های خانه‌تان را باز بگذارید، بوی لاک کاملا از بین می‌رود و شما بعد از برگشتن به خانه اصلا اذیت نخواهید شد.

بهداشت پارکت‌

برای تمیز کردن پارکت‌ها، می‌توانید از یک دستمال نمدار یا تی خانگی که آبش کاملا گرفته شده است، استفاده کنید. انواع شوینده‌های شیمیایی برای تمیز کردن پارکت‌ها اصلا مناسب نیستند. حواستان باشد اگر آبی روی پارکت ریخت، بلافاصله آن را خشک کنید و دستمال خیلی خیس هم روی پارکت‌ها نکشید چون رطوبت، قاتل پارکت است و می‌تواند نیم پلی‌استر روی آن را سفید و پوسته‌پوسته کند و چوب پارکت را به مرور زمان از بین ببرد!

سوسک‌ها و پارکت‌ها

ممکن است شنیده باشید که پارکت، خانه سوسک و مورچه می‌‌شود و به همین دلیل کف‌پوش مناسبی برای منزل نیست اما این یک باور کاملا غلط است و اصلا دلیل منطقی‌ای پشت آن وجود ندارد. نیم پلی‌استری که طی دو مرحله روی پارکت کشیده می‌شود، یک ماده شیمیایی است که قاتل هر نوع حشره‌ای به حساب می‌آید.

ممکن است به مرور زمان و در اثر پاخوردن بیش از اندازه، نیم پلی‌استر روی پارکت از بین برود و این مساله باعث حشره زدن چوب‌های پارکت شود که می‌توانید برای پیشگیری از این مشکل، با توجه به میزان رفت و آمدتان، هر ۲ تا ۵ سال یکبار، یک دست نیم پلی‌استر جدید روی پارکت‌تان بکشید تا هم خیالتان از بابت حشرات راحت باشد و هم دوباره پارکت‌هایی نو و تر و تمیز داشته باشید. معمولا نیم پلی‌استر پارکت‌های مسیر به سمت آشپزخانه، حمام و دستشویی، زودتر از بین می‌روند و شما می‌توانید از نصاب بخواهید فقط همان قسمت‌ها را برایتان ترمیم کند.

لمینت چیست؟

لمینت، چوب‌هایی با عرض ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر، طول ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر و ارتفاع ۵/۰ سانتی‌متر است. در کنار چوب‌های لمینت، شیارهایی وجود دارد که این شیارها باعث اتصال تکه‌های چوب به یکدیگر می‌شوند. یعنی چوب‌های لمینت، مانند پازل در کنار همدیگر قرار می‌گیرند و با هم جور می‌شوند. چوب‌های لمینت برخلاف چوب‌های پارکت، خام نیستند و هر تکه چوب، قبل از نصب، رنگ و لاک خورده است. برای نصب لمینت، فقط یک لایه اسفنج را روی سطح زمین می‌چسبانند و تکه چوب‌ها را بدون استفاده از چسب، مانند پازل روی این اسفنج، پهن می‌کنند. به همین دلیل تمام مراحل نصب آن، بیشتر از ۲ تا ۳ ساعت طول نمی‌کشد و کثیف‌کاری هم ندارد. مهم‌ترین مشکل لمینت این است که چون تمام تکه‌ چوب‌های آن به یکدیگر وصل هستند، اگر قسمتی از آن در اثر ریختن آب یا رطوبت، اصطلاحا طبله کند، تمام لمینت بلند می‌شود و مجبور خواهید بود تمام کف‌پوش منزل را عوض کنید. در صورتی که پارکت این مشکل را ندارد و همان‌طور که گفتیم، برای ترمیم آن می‌توان فقط قسمت آسیب‌دیده‌اش را بازسازی کرد.

با این حساب، به نظر می‌رسد که برای منازل مسکونی، کف‌پوش پارکت بسیار بهتر و به صرفه‌تر از لمینت خواهد بود.

بهترین جنس پارکت

جنس چوب پارکت ممکن است گردو (قهوه‌ای مایل به سیاه)، راش (چوبی با طرح شیار) یا بلوط باشد. ممتازترین و زیباترین نوع چوب پارکت، چوب بلوط است که رنگ طلایی‌اش می‌تواند زیبایی خاصی به تمام خانه‌ها بدهد.